Kako postati medijski pismen i zašto je ova veština, sa razvojem savremene tehnologije, postala tako važna? Šta je spinovanje i kakve su manipulacije moguće u TV montaži? Koje trikove koristi štampa, a koje onlajn mediji da bi privukli što veću pažnju korisnika? U emisiji govore: Endi Radok, Milovan Vasović, Milan Rašević, Lila Radonjić, Irena Petričić Dimitrijević, Maja Divac, Pavle Zlatic, Perica Gunjić, Melita Ranđelović, Dragana Trkulja, Ana Stojmenović, Momčilo Mijović, Stefan Stošić. Proizvodnja PG Mreža, 2016.

Универзитет у Источном Сарајеву је успјешно завршио процес реакредитације студијских програма и веома смо задовољни мишљењем акредитационе комисије о свим активностима и напретку Универзитета који је евидентан.

Истовремено, у обавези смо да осигурамо и штитимо законитост функционисања Универзитета која је тренутно угрожена, с обзиром на то да су инспекцијским прегледима утврђене бројне неправилности кад је у питању студентско представничко тијело, које се односе на, како се испоставило, нерегуларно спроведене изборе за Студентски парламент, његово конституисање, као и чињеницу да је утврђен престанак мандата 13 чланова Парламента, укључујући и предсједника, студента проректора, чланове Сената и Управног одбора Универзитета из реда студената. Такође, вођене су незаконите активности од стране Парламента и његовог предсједника на смјенама студената из наставно-научних вијећа, као и повлачењу свих изабраних представника, упркос неслагању појединих студената, што је довело до блокаде рада појединих факултета немогућношћу одржавања сједница вијећа.

Студентски парламент није уписан у Регистар студентских представничких тијела и организација, што значи да, са становишта закона, уопште не постоји. Тзв. Студентски парламент доноси све одлуке на основу Статута који никад није добио потврду Сената. Јавност треба да зна и то да су студенти Универзитета прикупили преко 1600 потписа, тражећи расписивање законитих и поштених избора за Студентски парламент.

Обавјештавамо јавност и да полиција истражује финансијско пословање тзв. Студентског парламента, који о свом пословању није подносио извјештаје Управном одбору Универзитета, што је била њихова правом утврђена обавеза.

У току су активности у вези спровођења ванредних избора за студентско представничко тијело како би, у најкраћем року, сви органи Универзитета у Источном Сарајеву, као и факултети и академије могли несметано наставити са радом и како би се обезбиједила законитост њиховог рада. У складу са планом о бројним активностима на афирмисању свих вриједности нашег Универзитета, заједно са нашим студентима, наставићемо са радом на његовом развоју и унапређењу свих сегмената његовог дјеловања.

Студенти који су се обратили медијима нису легални представници студената УИС, с обзиром на то да им је, по сили закона, обновом године престао мандат. Овакви иступи у медијима неодговорних појединаца наносе несагледиву штету Универзитету, у тренутку када се води активна кампања за упис што већег броја студената у нову академску годину, али неће спријечити позитивне процесе кроз које Универзитет пролази.

УПРАВА УНИВЕРЗИТЕТА

• Mariana Đurić
• 14.03.2019. 15:30

Unija studenata Republike Srpske optužila je rektora Univerziteta u Istočnom Sarajevu Stevu Pašalića da je prouzrokovao nemar i zapuštenost na Univerzitetu te da sa generalnim sekretarom, iako je novi rektor izabran krajem decembra, pokušava da zadrži poziciju zarad ličnih interesa.

Zahtevaju njegov odlazak u naredna 24 časa, jer je, kako navode pre nekoliko meseci ispunio i uslove za starosnu penziju.

Studenti prete da će izneti u javnost mnoge, kako tvrde, dokaze o aferama, ukoliko Pašalić u naredna 24 časa ne napusti mesto rektora, te da Pašalić mesecima, pritiskom na studentske organizacije, pokušava da sakrije svoj nerad i nemar, piše Srpskainfo.

Tvrde da se novoizabranom rektoru Krsmanoviću skoro fizički brani da preuzme svoj posao, te da studenti žele da stopiraju mnogobrojne afere koje, kako kažu, uništavaju Univerzitet.

Oni ističu da su u poslednje vreme dobili mnogo pisama i pritužbi od eminentnih profesora i studenata Univerziteta u Istočnom Sarajevu.

Stevo Pašalić tvrdi da trenutno postoje samo dva legalno izabrana studenta u Senatu i da im to trenutno blokira rad Senata.

 Foto: Mariana Đurić / RAS Srbija

Smatra da se što pre moraju provesti izbori u Studentskom parlamentu i kaže da neće dati ostavku.

On dodaje da je izbore raspisao po nalogu Republičke uprave za inspekcije poslove u kojoj se navodi da je prosvetni inspektor doneo rešenje kojim se moli Univerzitet da otkloni nepravilnosti tako što će utvrditi da je prestao mandat za 13 članova Studentsko parlamenta Univerziteta u Istočnom Sarajevu.

– U obavezi smo da osiguramo i štitimo zakonitost funkcionisanja Univerziteta koja je trenutno ugrožena, s obzirom na to da su inspekcijskim pregledima utvrđene brojne nepravilnosti kad je u pitanju studentsko predstavničko telo, koje se odnose na, kako se ispostavilo, neregularno sprovedene izbore za Studentski parlament, njegovo konstituisanje, kao i činjenicu da je utvrđen prestanak mandata 13 članova Parlamenta, uključujući i predsednika, studenta prorektora, članove Senata i Upravnog odbora Univerziteta iz reda studenata – kaže Pašalić. Tvrdi i da studenti koji su se obratili medijima nisu legalni predstavnici studenata UIS, s obzirom na to da im je, po sili zakona, obnovom godine prestao mandat.

– Ovakvi istupi u medijima neodgovornih pojedinaca nanose nesagledivu štetu Univerzitetu, u trenutku kada se vodi aktivna kampanja za upis što većeg broja studenata u novu akademsku godinu, ali neće sprečiti pozitivne procese kroz koje Univerzitet prolazi – zaključio je Pašalić

S obzirom da je riječ o neformalnim oblicima organiziranja građana, građanske inicijative nisu regulirane posebnim zakonom niti se vodi registar o njima, a u svom djelovanju dužne su se pridržavati Ustava i zakona BiH

U zadnje vrijeme građani često slušaju o aktivnostima građanskih inicijativa. Naš portal je istražio što su to građanske inicijative, tko sve može sudjelovati u njima i čije novce troše.

Građanska inicijativa kao pojam postoji samo u lakšem sporazumjevanju, jer se radi neformalnom udruživanju građana koji žele javno djelovati. U građanske inicijative mogu se uključiti pojedinci, ali i organizacije (dakle, udruženja/udruge) i riječ je prvenstveno o okupljanju radi rješavanja nekog konkretnog problema (pitanja) u zajednici. Po rješavanju tog pitanja, odnosno ispunjavanja svrhe okupljanja, građanske inicijative uglavnom prestaju s radom.

S obzirom da je riječ o neformalnim oblicima organiziranja građana, građanske inicijative nisu regulirane posebnim zakonom niti se vodi registar o njima, a u svom djelovanju dužne su se pridržavati Ustava i zakona BiH.

– U skladu sa Zakonom o udruženjima/udrugama, građanske inicijative su neformalne građanske organizacije koje mogu kao takve javno djelovati, ali ne mogu sudjelovati u pravnom prometu što znači da nemaju svoj PIB niti javni račun te ne mogu dobiti sredstva iz javnog sektora. Na njih se primjenjuje Zakon o ortaštvu. Za svako svoje okupljanje bez obzira je li riječ o neformalnom ili će se građanske inicijative registrirati moraju imati neki pisani dokument po kojem djeluju. On se može, ali ni ne mora ovjeriti kod javnog bilježnika/notara. Ukoliko se građanska inicijativa registrira mora napisati svoj statut po kojem će raditi.

Pojednostavljeno rečeno registrirane udruge (udruženja građana ili pravnih osoba) mogu biti u pravnom i finacijskom prometu dok neformalne građanske incijative ne mogu biti u pravnom i finacijskom prometu što neznači da ne mogu javno djelovati – primjenjuju se neke odredbe Zakona o ortaštvu/obligacioni odnosi.

Dio civilnog društva

– Građanske inicijative prepoznate su također kao dio civilnoga društva i kao takve se spominju u javnim politikama i strategijima stvaranja poticajnog okruženja za razvoj civilnoga društva. Tamo se navodi: „Kada je pak riječ o pravnom ustroju samih organizacija civilnoga društva u BiH (ali i Hrvatskoj), govorimo o udrugama, i fundacijama, privatnim ustanovama, sindikatima i udrugama poslodavaca, organizacijskim oblicima vjerskih zajednica, ali i o raznim vrstama neformalnih građanskih inicijativa”. Međutim, moguće je da u bilo kojem trenutku svog djelovanja građanska inicijativa formalizira svoje djelovanje (ukoliko procjeni da postoji potreba), ukoliko se odluči kontinuirano posvetiti radu na određenom pitanju, tako da se osnuje udruga. Putem udruge građani potom nastavljaju kontinuirano raditi bilo na pitanju koje ih je okupilo ili na dodatnim pitanjima, ovisno već za koje se djelatnosti udruga registrira –

Od ukupnoga broja registriranih udruženja/udruga u BiH (11 000), samo 10 posto njih djeluje na nacionalnoj razini ili tomu teži, a ostalih 90 posto registrirano je i djeluje na razini entiteta, županija/kantona, gradova i općina.

Financiranje na lokalnoj razini

– Što se tiče financiranja građanskih inicijativa iz javnih izvora ističemo neophodnosti uspješnog provođenja decentraliziranog modela dodjele financijskih podrški za razvoj civilnoga društva odnosno građanskog aktivizma na lokalnoj razini. Na taj način financijske podrške građanskim inicijativama dostupne su na lokalnoj razini putem javnih natječaja koje raspisuju općine do dva puta godišnje: u travnju i rujnu svake godine. Kroz partnerstvo i decentralizirani model potiče se i sustavni razvoj lokalne filantropije i kulture davanja u općekorisne svrhe –

Penzioneri u zemljama regiona imaju slične probleme i sve učestalije je umanjivanje njihovih prava i primanja, te je zato važna saradnja između sindikata penzionera kako bi se skrenula pažnja i rješavali njihovi problemi.

Takođe, na osnovu dobijenih pitanja, ali i komentara, učesnici iz BiH, Hrvatske, Slovenije, Italije takođe su ukazali da je važno da se poštuju prava penzionera, očuva kupovna snaga penzija i poboljša zdravstvena zaštita najstarijih.

Predsjednik Udruženja sindikata penzionera Srbije Milorad Vujasinović ukazao je da je u posljednje vrijeme u Srbiji sve učestalije umanjivanje prava penzionera i da je taj sindikat bio aktivan u odbrani njihovih prava i da su se obratili i Ustavnom sudu. Istovjetne priče smo čuli i od penzionera u BiH i njihovih strukovnih udruženja koji ulažu napore da se stečeno pravo ne oduzima, niti umanjuje, tj. da se poštuje.

On je kazao da se sinidikati ne slažu sa smanjivanjem njihovih primanja. Takođe je kazao da se protive i tome što je smanjen broj članova Upravnog odbora Fonda PIO jer, kako je kazao, sada “svaka odluka koja se donese biće u korist vlade”.

Broj zaposlenih i penzionera izjednačen

U Srbiji je zabilježen i primjer smanivanja penzija zakonom, a penzioneri smatraju da je “selektivnim” smanjenjem penzija prekršen Ustav i brojni drugi Zakoni i međunarodni standardi i norme. Zakon kojim se regulisalo smanjenje penzija, kako je kazala, podijelio je penzionere na “siromašne”, kojih je oko 60 odsto i koji imaju do 25.000 dinara I “bogate”.

On je kazao da je smanjenjem plata i penzija finansijski efekat za državu mali, a da se mnogo više postiže povećanom naplatom doprinosa . Todorović je naveo podatak da je u Bugarskoj 55 odsto penzionera siromašno, kod nas 17 odsto, a u Švedskoj je 1,1 odsto.

Potpredsjednik Sindikata penzionera UGS Nezavisnost Mihajlo Đorđević naveo je da nedopustivo to što su uvedeni penali za prevremeni odlazak u penziju ukoliko se ne ispune oba uslova, i da bi teret krize trebalo pojednako da se prebaci na sve slojeve društva.

Ona je naveo podatak da 60 odsto penzionera u Srbiji prima prosječnu penziju koja je oko 180 evra. Đorđević je ukazao da je važno da se obezbjedi vraćanje imovine PIO fondu i da ne bi smjelo da još dođe do umanjivanja stečenih prava.

On je kazao da bi sve države u regionu trebalo da omoguće minimalne penzije prema iznosu potrošačke korpe, kao i da se poveća broj staračkih domova, ali i omogući bolji sistem liječenja penzionera.

20 iniscijativa penzionera čeka odluku ustavnog suda

On je takođe ukazao da je neprihvatiljivo da se smanjuju zarade zaposlenima i primanja penzionera navodeći da “bogati uzimaju od siromašnih da bi bolje živeli”.

Zamjenik predsjednika Sindikata UGS Nezavisnost Zlata Zec navela je da su penzioneri zaslužili da žive od svog rada, i onoga što su godinama radili i sticali, a ne da im neko sada “zavlači ruku u džep”.

Ona je kazala da bi trebalo bar malo da se poveća nivo prava penzionera i radnika i da je problematično to što u Srbiji nema pravog socijalnog dijaloga. Zec je navela da su sindikati uputili Ustavnom sudu 20 inicijativa za preispitivanje pojedinih rješenja, među kojima i onih koja su uticala na smanjenje plata i penzija.

Generalna sekretarka SPI-CGIL Kala Kantone ukazala je da je važno što više ojačati sindikalne organizacije kako bi se suprotstavile i izborile sa problemima .

– Važno je da se više angažujete u rješavanju problema, bitno je prevazići poteškoće i potrebno je da se svi angažujete da bi se one prevazišle – rekla je ona.

Predstavnica Sindikata penzinera iz BiH Masija Sejmenović navela je da su problemi penzionera slični u svim zemljama regiona i da je problematično to što se broj penzionera praktično izjednačio ili povećao u odnosu na broj radnika.

Direktorij donatora u BiH je vodič o izvorima finansiranja za organizacije civilnog društva u Bosni i
Hercegovini ali i regiji, tj. post-jugoslovenskim zemljama.
U Direktoriju možete pronaći informacije o rekordnih 630 donatora i poziva za projekte sa uredima
donatora u BiH i/ili svijetu, a koji finansiraju aktivnosti u BiH i/ili regionu. Što je značajno za ovaj
direktorij je da organizacije civilnog društva na jednom mjestu mogu pronaći informacije o različitim
programima, aktivnostima i geografskom području koje određeni donatori finansiraju, rokovima za
prijave, kriterijima podobnosti, načinima apliciranja i kako ostvariti kontakt.

http://www.mreza-mira.net/wp-content/uploads/2018/03/Direktorij-donatora-12-Mreza-za-izgradnju-mira-mart-2018.pdf

Piše: Sanja Vasković

Alarmantni podaci o broju mladih ljudi koji svakodnevno napuštaju našu zemlju, tema su o kojoj se, s razlogom, zadnjih godina mnogo govori. Izgleda da smo tek sada postali svjesni problema koji pogađa sve nas u ovoj zemlji, i poziciju i opoziciju, sve narode, etničke, vjerske i druge zajednice i niz drugih različitosti koje su umjesto bogatstva vjekovima teret ove zemlje. Stihijski se ovaj problem godinama provlači kao “nebitan”, manje gorući od nacionalnih tema koje se svakodnevno serviraju. Nacionalne teme se provlače pod plaštom patriotizma, iako taj pojam ima sasvim drugo značenje koje podrazumijeva čuvanje, poštovanje i njegovanje svoje domovine stvaranjem boljeg svijet za generacije koje dolaze poslije nas. I stvarno, koliko puta ste razočarano rekli šta je ova zemlja dala meni, a niste se zapitali šta ste vi dali njoj.

Statistički podaci o odnosu broja umrlih i rođenih u ovoj zemlji predstavljaju samo jednu od poražavajućih činjenica, jer ono što najviše zabrinjava jeste dominantan stav mladih ljudi koji bi odmah otišli iz ove zemlje ukoliko im se ukaže prilika. Šta je to što Bosna i Hercegovina nema a druge zemlje imaju? Priroda je bila veoma darežljiva na ovom parčetu planete i pružila nam optimalne uslove za život ali i pogodnosti da kao društvo kreiramo povoljnu privrednu, ekonomsku i političku klimu u korist kvalitetnijeg života svih naših građana. Priroda jeste bila darežljiva ali društvo nije. Međutim, ostavićemo po strani odnose svjetskih sila i međunarodnu politiku i pozabaviti se problemima u sopstvenoj državi, entitetu, kantonu, opštini, mjesnoj zajednici ili gdje već.

Novi program rada Vlade Republike Srpske u ovom mandatu posebnu pažnju posvetio je demografskoj politici i određenim mjerama kojim bi se unaprijedila pronatalitetna politika u Republici Srpskoj. To bi trebalo, valjda, da je zajednička želja pozicije i opozicije, jer ne vrijede ni politika ni društvo ni sistem ako nemamo kome da ga ostavimo.

Određene mjere koje podrazumijevaju finansijsku pomoć višečlanim porodicama, razne beneficije i subvencije koje pokazuju brigu države o najvažnijoj kariki društva itekako su dobrodošle, daju moralnu snagu i pokazuju građanima da država ulaže u svoju budućnost i određenim političkim rješenjima pokušava da promoviše potomstvo, da valorizuje porodicu i stavi je na prvo mjesto kao stub razvoja društva. Međutim, sve te promocije porodice, konferencije beba i slično način su da se samo  na kratko obrati pažnja na ovaj  gorući problem naše, ali i država okruženja.

Ono što je ključno jeste kakvim ljudima ostavljamo ovu državu, sa kakvim vrijednostima. Pronatalitetna politika daće rezultate samo ako obratimo pažnju na sve oblasti razvoja djeteta i društva u kome ga odgajamo. Treba da se posvetimo kreiranju boljeg društvenog sistema i promovisanju pravih vrijednosti, budući da okruženje u kojem danas djeca odrastaju nije baš za pohvalu jer promoviše egoizam, bahatost, moć, iskrivljenu svijest i drugo.

Uče nas, još od školskih dana da se pod plaštom borbe za ljudska prava suprotstavljamo autoritetima a u kasnijem školovanju shvatamo i da nam diploma ne treba jer je možemo kupiti. Ipak, ako se neko odluči da stekne znanje umjesto komada papira za rodbinu i širu okolinu, suočava se sa manjkom vrednovanja njegovog znanja na tržištu rada zarad političkih podobnih pojedinaca, odnosno u korist nečijih sitnih interesa. Trujemo djecu popularnom muzikom. Nije bezazleno svakodnevno biti okružen situacijama i dešavanjima koji promovišu nemoral i formirati svoj stav i ličnost u koju bi bili ugrađeni svi oni kvaliteti koji su našem društvu sada itekako potrebni.

Sistemom lančane reakcije postajemo uniformisana gomila sa istim stavovima, vrijednostima, navikama a svaku alternativnu gušimo pod uticajem mase. Nerijetko ćete čuti danas za nekoga ko je nešto pošteno uradio, da mu kažu da je budala i da je trebao da vara, krade, laže kao što se podrazumijeva. Pa recite mi kako smo za tako kratko vrijeme stigli do toga da nekoga bude sramota za nešto moralno što je uradio, da se loše osjeća i da mu se to na teret stavlja? Kakav to primjer dajemo drugima?

Nije u redu da nam iskustvom u ovakvom društvenom okruženju dokazujete da ćemo materijalnu sigurnost steći samo ako smo poslušnici određene političke opcije i onda očekivati da volimo ovu zemlju, zalažemo se za njen razvoj, ostanemo u njoj i formiramo svoju porodicu. Ne možete negativnim primjerima a pozitivnom pričom smanjiti broj odlazaka, dragi predstavnici društva. Svakodnevnim primjerima dokazujete da je u redu mijenjati svoje stavove koje ste nekada zdušno branili, mijenjati stranku, nemati karakter, i to je  zapravo i pohvalno uraditi. Snašao se kažu! A svi oni koji se nisu snašli nemaju priliku svoje znanje i sposobnosti iskoristiti jer nisu poželjne karike ovoga društva.  Pošteni i moralni ljudi su okarakterisani kao budale i nepoželjni, jer u državi kojoj svi ponešto uzimaju, davati je čist promašaj i nešto što je u suprotnosti sa današnjim kvazi vrijednostima.

U ovoj krvlju išaranoj zemlji u kojoj i dalje neprestano traje borba različitih sitnih interesa nestajemo kao narod /i  (da u ovom slučaju budemo politički korektni, jer je to jedino bitno u ovoj državi i to je ono što zamjeramo jedni drugima, a stihijsko uništavanje hiljade ljudi da bi određena manjina živjela dobro, nije politički korektno reći ali jeste nemoralno.) Umjesto zajedničkog prosperiteta društva, u Bosni i Hercegovini dominira stav da je bolje ugoditi ličnim interesima, zanemarujući posljedice toga da dugoročnom politikom ovog dominirajućeg egoizma skačemo sebi u grlo, posredno sopstvenu djecu uvaljujemo u mulj iskvarenih vrijednosti današnjice.

I sve dok na većini pozicija u društvu i državi budu ljudi nezainteresovani za unapređenje kvaliteta društva u svim oblastima, krećemo se ka sunovratu. Sve dok kolektivna svijest ne bude na nekom boljem i pravednijem nivou ostaćemo samo slovo na papiru, kojim će se pred izbore baratati kako kome odgovara, a nismo svjesni da greške sadašnjice pogađaju budućnost sve naše djece. Sve dok na pronatalitetnoj politici budemo skupljali političke poene, ljudi će, nažalost da odlaze.

Piše: Sanja Vasković

Niska mjesečna primanja prosječnog stanovnika ove zemlje već odavno ne mogu pokriti rastuće troškove života. Kako to da je potrošačka korpa svakog mjeseca uvijek barem duplo skuplja od prosječne plate, neka statistika kao ionako neprecizna nauka sama objasni. Opterećenost troškovima, neznatno ali konstantno povećanje cijena osnovnih životnih namirnica kao i nametnut stil potrošačkog života,itekako teško padaju svakom kućnom budžetu. Nakon što platite račune državi, ne preostaje vam dovoljno novca za  optimalan način života.

Ukoliko živite u Istočnom Sarajevu, pored  troškova režija, jednom godišnje na kućnu adresu dobićete račun adresiran od strane Grada Istočno Sarajevo za plaćanje komunalne naknade. Neobično je to da na računu koji dobijete ne piše konkretno šta je to što plaćate? Koju vrstu usluge? Naknadu za šta? Samo stoji visina komunalne naknade izračunata po određenom modelu, odnosno na osnovu kvadrature kuće ili stana koji posjedujete i građevinske zone u kojoj živite. Tu su i formalne rečenice kojim se poziva na obavezno plaćanje naknade na osnovu Odluke koju je donijela Skupština grada Istočno Sarajevo. Piše i to da ova Odluka proizilazi iz Zakon o komunalnim djelatnostima Republike Srpske (baš kao da prosječan građanin taj zakon svaki dan iščitava, doduše ne poznaju ga ni oni koji su plaćeni da u njihovo ime  kreiraju zakone za opšte dobro).
Imate dvije opcije, platiti ili ne, šalim se, samo jednu, platiti naravno jer iako imate pravo žalbe, pri čemu uobičajeno vi plaćate sudske troškove, u sporu protiv države malo ko je dobio, pa se usudite. Kada je već tako, ostaje nam barem da saznamo šta plaćamo i gdje ide NAŠ novac koji se prikupi na ovaj način. Kao savjestan građanin dužni ste barem toliko jer, većina građana nije upućena šta plaća, šta se podrazumjeva pod komunalnom naknadom i gdje odlaze pare koje se skupe na ovaj način!?

Da vidimo, šta kaže Zakon, šta kažu nadležni a kakvo je stvarno stanje na terenu. U odluci o komunalnoj naknadi koju je usvojila Skupština grada Istočno Sarajevo stoji da komunalnom naknadom plaćamo za: čišćenje javnih površina, održavanje i uređenje javnih zelenih površina, odvođenje atmosferskih padavina, održavanje saobraćajnica, vodovod i kanalizaciju, električne PTT mreže, grijanje, javni gradski i prigradski prevoz, pogrebne djelatnosti. Odluka se odnosi na građevinske zone jedan, dva, tri i četiri.

Načelnik odjeljenja zaduženog za prikupljanje komunalne naknade na području Grada Istočno Sarajevo, gospodin Nebojša  Džebo na pitanje gdje se troše pare od komunalne naknade, naveo je  da se sredstva troše za izradu horizontalne i vertikalne  signalizacije saobraćajnica, toplotnu energiji u srednjim školama, gradski prevoz, azil za pse, uličnu rasvjetu. Treba napomenuti da se sredstva od komunalne naknade raspoređuju na način da 85% ide Gradu a 15% opštinama u sastavu grada, što je bio razlog polemike na relaciji grad- opština. Naime, iz  Skupštine opštine Istočno Novo Sarajevo nisu zadovoljni trenutnom raspodjelom novca, tačnije, predlažu da se način preraspodjele novca izmijeni u korist opština i  da se ukine plaćanje naknade u zonama tri i četiri. Na  ovaj prijedlog gospodin  Džebo odgovara: „Ukupan prihod koji ostvarujemo na području opštine Istočno Novo Sarajevo na nivou godine je 71.000 od komunalnih naknada a samo toj opštini vraćamo kroz ova sredstva negdje oko 130.000, šta onda ako mi ne bi radili tu zajedničku komunalnu potrošnju za svih šest opština, od čega bi oni finansirali.“ Doduše, ova opština je jedna od razvijenijih u sastavu Grada a šta je sa drugim dijelovima Grada, koliko se ulaže u razvoj njihove infrastrukture, na uređenje javnih površina, izgradnju i održavanje parking prostora, parkove i sve drugo što treba da posjeduje jedan grad? Ove polemike su vjerovatno proizvod različite političke pripadnosti tako da nećemo dalje razrađivati temu u tom smjeru već zahtjevati adekvatno pruženu uslugu bez obzira na nivo vlasti koji treba da nam je obezbjedi, jer običnog čovjeka ne zanima način preraspodjele novca među različitim nivoima vlasti već kvalitet usluge i života u našem Gradu.

Na pitanje o adekvanoj razvijenosti pojedinih dijelova Grada odnosno zona koje plaćaju naknadu dobili smo odgovor da je to pitanje nadležnosti opština, tj. da opštine određuju ove građevinske zone. Dobro, i njih smo pitali. Stav načelnika opštine Istočna Ilidža Marinka Božovića jeste: „Zalažemo se za korigovanje odluke Grada o komunalnim naknadama u smislu da svi građani plaćaju naknadu na osnovu stepena opremljenosti komunalnom infrastrukturom.“ Ovo, između ostalog, stoji i napisano u Odluci a da li se primjenjuje?

Zakon precizira da jedinice lokalne samouprave same određuju osnov i mjerila na osnovu kojih se naknada utvđuje, a visina naknade, odnosno novac koji izdvajate iz svog džepa za objekte zajedničke komunalne potrošnje trebala bi da zavisi od stepena opremljenosti naselja komunalnim objektima i kvaliteta i standard komunalnih proizvoda i usluga. Ukoliko niste sigurni gdje bi novčana sredstva još trebalo da se usmjeravaju, navodimo šta zakon nalaže, isti onaj zakon na koji se nadlaženi pozivaju samo kada je u pitanju naplata računa ali ne i njihove obaveze i odgovornosti . Dakle, novčana sredstva prikupljena od komunalne naknade koju svi iz prve četiri zone plaćamo na području Grada trebala bi da se usmjeravaju za: podizanje kvaliteta komunalnih usluga, proširenje komunalne infrastrukture, jačanje javnih komunalnih društava, izrade prostorno-planske i tehničke dokumentacije i elaborata a u skorije vrijeme i stvaranje uslova za energetski efikasno korištenje zgrada, smanjivanje uticaja na životnu sredinu…

Dakle, što bi naš narod rekao, koliko para toliko muzike, odnosno koliko vi nama razvijen, uređen, infrastrukturno bogat i čist grad toliko mi vama novca, a ne da izdvajamo za azil za pse dok su “na mom putu mutne baruštine i hiljade rupa odavde do skupštine”.

Umjesto da se bavimo infrastrukturnim razvojem Grada, kod nas još uvijek traje polemika oko problema preraspodjele novca, u čiji će se budžet više sliti. Građani su uslovljeni da plaćaju bez  obzira da li su zadovljni uslugom koja im se pruža, tačnije ne znaju konkretno šta plaćaju, samo da je obavezno. Ako Vas je umorio ovaj suvoparni jezik, pravni termini i teorijsko objašnjenje pojma komunalne naknade evo u jednoj rečenici o čemu Vam govorim.

Ravnogorska 245, opština Istočna Ilidža, 4. zona, urbaniji dio Grada, 21. vijek, rasvjeta-nema, trotoar-nema, kanalizacija-nema, a uredno se plaća komunalna naknada za objekte zajedničke komunalne potrošnje dok još uvijek nismo dovoljno opremljeni ni osnovnim. Gospodo, kako onda da pričamo o energetskoj efikasnosti?!

Što bi neki umni ljudi rekli: „Ako vam je dobro tj. ako imate adekvatno pružene sve ove  usluge koje plaćate, onda ništa“

Komunalna naknada, znate li šta plaćate?

Piše: Sanja Vasković

Nisu korisni ni konkursi za posao okačeni na oglasnim tablama o radnicima koji su potrebni poslodavcima u Njemačkoj

U naslovima u novinama u BiH, a i regiji, dakle ovim našim drutvima u tranziciji, često se pojavi pojam “kršenje zakona”, a čitalac preko toga olako prelazi.

Na primjer: “Počelo kršenje Izbornog zakona u BiH”. Ovakav naslov jasno pokazuje koliko povreda Izbornog zakona BiH utiče na netransparentan izbor naših političkih predstavnika od kojih, sa druge strane, zavisi svakodnevni život nas običnih građana. Povjerenje koje smo im dali da bi upravljali našim novcem i omogućili nam što bolji život izigrano je izbornim prevarama i krađama.

Onda: “20 primjera kršenja Zakona o javnim nabavkama” je novinski naslov koji ukazuje da korupcija u ovoj oblasti doprinosi neracionalnom raspolaganju budžetom i da se pare koje svi mi izdvajamo iz sopstvenog džepa neravnomjerno i netransparentno troše što uskraćuje ulaganje u potrebnije stvari u ovoj državi koje bi možda mogle biti nosioci razvoja privrede, ekonomije i samog društva.

Potom: “Kršenje zakona u svim oblastima ne dopušta da BiH krene naprijed”, “Česta kršenja prava potrošača u BiH”…  Konstantno „kršenje zakona“  koji su, nakon Ustava, najviši i navažniji pravni akti jedne države, u ovoj zemlji godinama je postalo opšteprihvaćena i, izgleda, normalna stvar. S druge strane, kada bi se u nekoj oblasti društvenog života ispoštovala zakonska procedura, ali  iz zakona kreiranih za opšte dobro, a ne onih koji omogućavaju privilegije i benefite donosiocima zakona, u ovoj državi to bi bila vijest!

Čini se satirično, ali nije iako su satira i apsurd dio naše svakodnevnice. Kada bi mediji objavili istinitu, moralnu, bez uticaja, autocenzure i cenzure, filtera i drugih smetnji, vijest da je, na primjer, ispoštovana konkursna procedura pri zapošljavanju u neko državno preduzeće, da li biste povjerovali? Ni ja!

„Kršenje zakona“  je danas uobičajena sintagma koju učestalo koristimo, svi: političari, novinari i obično građani koji nisu ni svjesni težine i posljedica koju kršenje zakona ostavlja na njihov standard života. A upravo bi građani, oformljeni u javno mnijenje, trebali biti genaratori vlasti i imati svijest o tome da su oni ti koji za adekvatno funkcionisanje državnog sistema imaju ključnu ulogu korektora društvene stvarnosti kako bi sebi i svojoj djeci omogućili život dostojan građanina u 21-om vijeku.

Ali, svjesno ili nesvjesno, vjetar smo u leđa rušenju sopstvenog sistema koji je tu da nam obezbjedi adekvatno zdravstvo, socijalnu zaštitu, obrazovanje i sve drugo što čini osnov života. Ono što je najveći apsurd i sramota jeste što za kršenje zakona, u bilo kojoj oblasti i na bilo kojem nivou, skoro da nikada i niko nije odgovarao, ako ne ulazimo u pojedine političke obračune kojima se pod mantrom kršenja zakona diskvalifikuje nečiji rad koji vjerovatno izlazi iz okvira političke podobnosti za određenu funkciju.

S druge strane, ujedno je nekorektno ovako banalizovati politiku, ali konstantna dešavanja nameću to kao sasvim ispravan način. A politika je u suština jedna valjana oblast koja podrazumijeva djelatnost usmjerenu ka donošenju i sprovođenju odluka značajnih za poboljšanje života svih građana. Politika u sebi sadrži pozitivni notu opšteg privrednog i društvenog dobra, ali mi smo je pokvarili!

Zamislite koliko je kršenje zakona onemogućilo razvoj izuzetno dobrih stvari u ovoj zemlji, koliko bismo kao društvo napredovali da adekvatno sankcionišemo svaka odstupanja od zakona?

Kršenje zakona više nije vijest kada ne ragujemo na to, postalo je način života u ovoj zemlji, a neko je prekršio zakon i tako unazadio društvo za desetine godina i nije odgovarao. Šta je u tome čudno?! Po staroj dobroj lančanoj reakciji dajemo primjer drugima da ako prekrše zakon u ovoj zemlji – neće odgovarati. To je postalo uobičajeno u svim oblastima života, od kršenja pravnih akata do običnih, na nivo svakodnevnog čovjeka svedenih stvari. Provlači se u svim porama našeg društva, a mi je ne sankcionišemo, nego podupiremo i prihvatamo kao stil života.

Ovaj „stil života“ najviše se vezuje za državne institucije koji su dio sistema koji (ne)fukncioniše u ovoj zemlji. Jedna od njih je i Zavod za zapošljavanje koji obavlja sve druge funkcije osim zapošljavanja jer je minoran broj onih koji su se zaposlili njihovim posredovanjem iako se političari pred izbore odvažno diče procentima koji označavaju broj ljudi zaposlenih tokom njihovog mandata. Međutim vrlo vješto izbjegavaju iznijeti podatke koliko ljudi je za to vrijeme napustilo zemlju, koliko je pred izbore zaposleno (sreća, pa su izbori svake druge godine), koliko ih je na četiri sata prijavljeno ili povučeno sa Zavoda jer su dobili novčanu naknadu. Ne, o tome se ćuti, samo nam se nude statistički podaci da napune prazne glave na evidenciji.

I ja sam redovan gost Zavoda za zapošljavanje u svom gradu gdje je nedavno precizirano da su u prvom tromjesečju zaposlena 854 lica, a da je evidentirano 13.515 lica koja traže zaposlenje, što je za pet odsto manje u odnosu na prošlu godinu. Ovo bi trebalo da prosječnim čitaocima zamaže oči i da pomisle da je smanjen broj nezaposlenih u Republici Srpskoj.

A nedavno sam posjetila Zavod u potrazi za informacijama druge vrste – tog dana mi je teta iz biblioteke objasnila da moram platiti godišnju članarinu jer mi je istekla ili donijeti potvrdu da sam nezaposlena i besplatno se učlaniti. I ja razmišljam: svakako sam par dana pred raskid ugovora sa određenom firmom gdje sam radila (čitaj volontirala) i zbog toga je bolje pokušati uzeti potvrdu. Inače, moje posjete Zavodu za zapošljavanje svele su se na puku formalnost jer  ne očekujem da ću tamo naći posao, a sigurno mi nisu korisni ni konkursi za posao okačeni na oglasnim tablama o radnicima koji su potrebni poslodavcima u Njemačkoj. Smatram da trebamo raditi na podsticanju zapošljavanja mladih u sopstvenoj zemlji, a ne tražiti im posao u inostranstvu. Dugoročno, takvom politikom Zavod za zapošljavanje zatvara sam sebe i obezvrjeđuje svoje postojanje.

I gospođa me pita radim li negdje, ja objasnim da mi ugovor ističe uskoro i da ću opet biti vraćana na evidenciju Zavoda, pa ljubazno upitah mogu li sada da dobijem potvrdu da sam nezaposlena da mogu besplatno da se učlanim u biblioteku?  Odgovor je bio: „Ne, gospođice, pa to je direktno kršenje zakona!“

NAPOMENA:

Objavljeni sadržaj i komentari na web stranici IMEP.ba je odgovornost autora sadržaja (fizičke ili pravne osobe) i ne reflektuje ciljeve ili stavove Pograma osnaživanja nezavisnih medija (IMEP), CPCD-a ili OTVORENE MREŽE.